Åndalsnes en de mooie wegen

Daar zijn we dan! In ons geliefde Noorwegen. Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen. Zweden was prachtig, maar Noorwegen… Je weet soms niet waar je moet kijken, achter de ene berg schuilt nog meer schoonheid dan achter de andere. Ik ga even terug naar drie dagen geleden, toen je voor het laatst van ons hoorde.

We waren nog net in Zweden, een paar minuten van de grens vandaan. Stora Blåsjön om precies te zijn. Een camping met waanzinnig uitzicht en een schattig huisje. Daar vandaan zijn wij eergisteren Noorwegen in gereden. We kwamen terecht op Holmset camping met een zeer vriendelijke eigenaar/eigenaresse(we weten tot op de dag van vandaag niet zeker wat hij/zij was). De eigenaar(is de aanname die we uiteindelijk hebben gedaan) gaf ons een tips over een secret elk-road, de kans dat we hier wilde elanden tegen zou komen was erg groot. ’s Avonds hebben we die gok dus gewaagd, en we zijn zeker niet teleurgesteld! Alleen op deze avond hebben we 10 elanden gezien, waarvan ook twee kleintjes, huppelend achter hun moeder aan. Het was wel af en toe met zweet tussen de bilnaad vanwege de spannende weggetjes. We hebben weggetjes gereden waarvan we zeker weten dat die zelden tot nooit gebruikt worden. (Internet is erg slecht op deze camping, maar ik zal proberen er een foto van te plaatsen) Gisteren zijn we doorgereden naar Åndalsnes. Het was de langste rit tot nu toe, maar ook weer prachtige natuur onderweg. Deze camping ligt aan weg RV63, verderop staat deze weg bekend als Trollstigen. Deze weg was een van de doelen van deze vakantie. Ook hiervan zal ik zo een foto proberen te uploaden. We zijn bij aankomst meteen naar boven gereden waar het erg mistig was, maar wat wel een tof effect gaf. Het uitzicht was niet helemaal helder, dus we wilden even aankijken of het een ander moment beter zou zijn. In afwachting daarvan zijn we lekker naar de camping gegaan waar we een heel schattig huisje hebben. Alle gebouwen van de camping hebben een groen dak, met gras dus, waardoor je de gebouwen van hoogte bijna niet ziet.

Vandaag was het tijd voor de Atlanterhavsveien, de Atlantische weg. Deze weg stond al enige tijd op mijn bucketlist, en vandaag heb ik hem kunnen afstrepen! Onderweg daar naartoe werden we ingehaald door een ambulance. Best lastig om daarvoor aan de kant te gaan als je aan de ene kant rotsen omhoog hebt, en aan de andere kant een kleine afgrond. Toen we een minuut of 10 later aansloten in de rij voor de veerpont, stond die ambulance daar ook. Eenmaal aan de overkant gekomen, reed de ambulance er dan ook met sirenes en zwaailicht gauw vandoor. De Atlantische weg is een weg over een aantal eilanden aan het begin van een fjord. Je ‘’hopt’’ dus van eiland naar eiland over 3 prachtige, grote bruggen. Hiervan hoop ik ook zo een foto te plaatsen. Toen we terugreden naar de camping zagen we dat het flink opgeklaard was, dus zijn we ook nog even naar boven, de Trollstigen op gereden. Mocht je ooit in Noorwegen zijn, kom hier alsjeblieft heen. De foto’s zijn leuk, maar het echte gevoel en gezicht laat zich niet op foto vastleggen.

Morgen gaan we een stukje zuidelijker, naar Hjelle. Hier blijven we dan ook weer twee daagjes, daar hoor je weer van ons!