Einde van onze reis

Helaas wij zijn thuis!

We hebben enorm genoten van het land en het gezelschap.

Maar onze laatste dagen in Noorwegen waren met z’n tweetjes.

Maandag 19 juni ( hieperdepiep mijn broer is jarig) zijn

we in de richting van Kristiansand gereden om in de om in Vance ons nieuwe onderkomen te betrekken.

Heerlijk met een sauna in het appartement.

Mijn hoorde je niet meer.

Vance heeft een connectie met Amerika omdat in de jaren 60 vele Noren naar Amerika trokken. Later zijn ze weer teruggekomen om een nieuw bestaan op te bouwen in Noorwegen.

In het dorpje zie je van alles wat ze connect met Amerika.

Het onderkomen waar we zitten is mooi en schoon. De verhuurster reageert meteen als er niets niet gaat zoals het moet en legt uit hoe de sauna werkt.

Genieten dus.

Het weer is wat minder maar niet slecht.

Maandag hebben we boodschappen gedaan voor de komende dagen. Eten en drinken genoeg.

Dinsdag 20 juni het weer is minder maar we hebben een een mooie tocht bedacht waar we een fort van de tweede wereld oorlog gingen bezichtigen.

Klimmen en duistere loopgraven in. Het verteld een verhaal. De duisters hadden dit gebied toegeëigende. Ze hoopte zo de marine van de Engelse kapot te maken.

Daarna een leuke rit gemaakt naar Farsund, alle huizen zijn wit. Een leuk dorp dat gebouwd is op een heuvel.

We zijn daarna naar onze logeerplek gegaan want ik snakte naar een heel warme sauna. Dat is gelukt.

In de avond een ritje gemaakt in de hoop dat we nog een eland zouden treffen. Maar helaas.

Wel reeën en ander klein vee maar geen eland.

Soms moet een mens tevreden zijn van al het moois dat hij/zij ziet.

Woensdag 21 juni: Hieperdepiep Roos is jarig.

Een mooie rit gemaakt over een kiezelpad en daar een prachtige vogel gezien met een gele staart. Helaas geen foto van kunnen maken.

Langs de locale bakker voor wat lekkers. Zoet maar super.

In het huisje de sauna aangezet en opnieuw lekker zweten.

Toen we bij het huisje kwamen ( voor het zweten) vertelde de eigenaresse over een elandenfarm ( Elgtun).

Onze nieuwsgierigheid was getriggerd.

Donderdag 22 Juni:

Onze laatste dag in Noorwegen, helaas.

Het advies opgevolgd van onze host. Op naar de Elgtun voor we naar de boot gingen.

Wat een beleving.

Een mannetjes Eland gezien en een vrouwtjes Eland met een tweeling gezien.

Van heel dichtbij zijn ze nog groter.

Je kon ze aanraken en even goed naar ze kijken van dichtbij.

Wat een enorme beesten.

De verzorger sprak met liefde en probeert de Elanden ook zoveel mogelijk in een natuurlijke omgeving op te laten groeien.

Een volwassene Eland kan een gewicht bereiken van 500 kg.

Het was een mooie afsluiting van onze reis in Noorwegen.

Na de “ Elgtun” op weg naar de boot in Kristiansand.

Het was een spannende rit omdat we voor 15 uur ingecheckt moesten zijn en wij om 14.55 uur onze paspoorten lieten zien aan de incheckbalie. Maar achteraf duurde het nog best lang voor we de auto op de boot konden zetten.

Door onze late aankomst hadden we mazzel met de hut.

Een buitenhut die lekker ruim was.

Soms moet je op de rand binnenkomen voor het beste resultaat.

Met pijn in ons Noorwegen hart moesten we afscheid nemen van het prachtige land dat rust en schoonheid uitstraalt.

Komen we nog eens terug….als het aan mijn man ligt gaan we er wonen…

Maar we hebben afscheid genomen voor 2023 van Noorwegen maar ….” We will be back”.

Een tip voor een ieder die nooit in Noorwegen is geweest….GA!

Liefs van ons tweetjes