Dat was een hele lange rit!

Woensdag stond er een prachtige rit, bezoek aan een staafkerkje en naar het heksenplateau (daarover straks meer) op het programma.

Als eerste kwamen we bij het staafkerkje wat een stukje kleiner is dan de vorige die we gezien hebben.

De staafkerken worden eens in de tien jaar helemaal opnieuw geteerd voor het behoud van de kerk.

We de troffen het want bij deze kerk was het net opnieuw gedaan. Dat kon je ook ruiken maar op de foto kun je ook zien dat ze het gewoon laten uitdruipen.

De omgeving bij het staafkerkje is wederom prachtig.

Ik had in een boekje gelezen over Noorwegen dat er een heksenplateau is en daar kwamen we toevallig langs......na ja het was gepland en het was niet echt toevallig want het was een steenslagweggetje waar echt geen twee auto's langs elkaar kunnen.

Ik dappere Marie zat achter het stuur en zou wel zien wat er zou gebeuren als we een tegenligger zouden krijgen.

Wat natuurlijk gebeurde. Gelukkig waren we de dalende auto dus hoefde niet in de achteruit. Maar het een stukje waar net twee auto's elkaar konden passeren moest ik toch echt langs hem.

Peter heeft het gefilmd maar dat bespaar ik jullie.

Gelukkig alles goed gegaan.

Na een lange 7 km over dat pad kwamen we bij het heksenplateau genaamd Ravnejuvet aan. De wandeling naar boven, wat niet heel ver maar was maar wel op rotsen en glad.

De sage verteld ons dat de heksen met volle maan daar samenkomen om te vliegen. De kloofwanden storten zich 350 meter loodrecht omlaag, een ideale plek voor de heksen.

De blik omlaag is duizeligwekkend, en wat de oorsprong van het heksensprookje is, is eenvoudig vaststellen. Want als je lichte voorwerpen naar beneden gooit, zoals een papiertje, wordt het door de luchtstroom weer omhoog geblazen.

Nou zal ik je vertellen dat ik dat niet geprobeerd heb omdat het inderdaad duizeligwekkend is. Ik heb echt geen last van hoogtevrees maar ik stond redelijk dicht bij de rand en ik voelde dat ik duizelig werd. Dus maar een pasje terug gedaan.

Na een boterhammetje en wat drinken op de weg ......weg....steenslagweggetje en gelukkig geen auto meer tegengekomen.

We hadden nog een mooie rit te gaan.

Helaas was er een stuk weg van 12 km afgesloten en dat betekend in Noorwegen dat je zomaar een knappe omweg moet maken.

We moesten ongeveer 150 km omrijden wat neerkomt op 3 uur langer onderweg.

Maar niet gezeurd het is en blijft prachtig.

We waren blij toen we bij het huisje terug waren.

Donderdag 16 juni een reisdag.

We hoeven niet ver.

Kleinere wegen uitgezocht om al dat moois weer te zien op naar de kust.

We hebben een appartementje in Homborsund.

Het weer zat ons voor de 8ste dag mee. De zon scheen weer volop.

Onderweg kreeg Peter een flinke hypo, gelukkig zat ik achter het stuur, maar je vindt niet zomaar een plekje om te stoppen.

Na liga's, chocoreep, druivensuiker trok hij gelukkig weer wat bij.

Hij had in die tussentijd wel zitten draaien aan de airco knop want het was zo warm.

Eindelijk kunnen stoppen, jus d'oranges en een boterham en toen trok hij weer helemaal bij.

Altijd weer spannend.

We reden verder en zaten elkaar aan te kijken, doet die airco het niet ofzo.

Na een half uur met zweet op onze rug kwam ik erachter dat de verwarming aan stond en dat het daarom zo warm was.

Wat is het dan toch lekker zo een airco.

Aangekomen in ons nieuwe onderkomen een heerlijk huisje met in een rustige omgeving met een allervriendelijkste gastheer.

Hij heeft een wasje voor ons gedraaid en onze koffer zit weer lekker vol met fris gewassen kleding.

Morgen en overmorgen de omgeving verkennen en dan op naar de boomhut.

Dat vind ik echt onwijs leuk.

We melden ons weer de dag voor we verder reizen dus zaterdag.

Groetjes uit zonnig Noorwegen.